" നീ മഴയായ് പെയ്തിറങ്ങുമ്പോള്‍ ....ഒരു കുടചൂടി ഞാന്‍ നില്‍ക്കാം നീ എന്റെ ശരീരം സ്പര്‍ശിക്കാതിരിക്കാന്‍ ....
രാവുകളില്‍ ഞാന്‍ ഉറങ്ങാതിരിക്കാം ... നിന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ എന്നെ വെട്ടയടതിരിക്കാന്‍ ...
എന്നും ഞാന്‍ ഈ ഇരുട്ടില്‍ അഭയം തേടാം നീ എന്നെ നിഴലായി പിന്തുടരതിരിക്കാന്‍ ....
ദുഖം കൊണ്ട് മൂടുമ്പോഴും എന്റെ കണ്ണുനീരുകള്‍ ഞാന്‍ പോഴിക്കതിരിക്കാം ....
നീ എന്റെ കവിലുടകില്‍ ചുംബനം നല്‍കാതിരിക്കാന്‍ .....
ഇതിലും കൂടുതല്‍ നിന്നെ അകറ്റാന്‍ ഞാന്‍ എന്താ... ചെയ്യേണ്ടത് സഖി .....
എങ്കിലും ഒന്നോര്‍ക്കുക ... നീ എനിക്കായ് പൊഴിക്കുന്ന കണ്ണുനീര്‍ ente ഹൃദയത്തില്‍ നിന്നും ...
ചോര്‍ന്നു പോകുന്ന രക്തമാകുന്നു .... സ്വപ്നങ്ങളെ ദുഘങ്ങള്‍ കൊണ്ട് മൂടിയ എന്റെ ഹൃദയ രക്തം വാര്‍ന്നു പോകുന്നത് നീ കാണുന്നില്ലേ "
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteതാങ്കള്‍ ഒരു ദു:ഖപുത്രനാണെന്നു തോന്നുന്നല്ലോ? മനുഷ്യന്റെ സ്ഥായിയായ ഭാവം ദു:ഖംതന്നെ...എങ്കിലും എന്തോ ഒരു പന്തികേട് എനിക്കു തോന്നുന്നു. എന്റെ തോന്നല്‍ ശരിയാകണമെന്നില്ല. വിരോധമില്ലെങ്കില്‍ ഒന്നു പരിചയപ്പെടണമെന്നുണ്ട്. മഴത്തുള്ളിയില്‍ വന്നാല്‍ കാണാം.
ReplyDeleteസസ്നേഹം
ബാലേട്ടന്‍